چه برکتی دارد
عشقت هر روز یادم را
قلبم را خالی میکنم از احساس
اما شب چشمانم خیس یاد تو میشودند
گویی باید باور کرد هر آنکه از دیده برود
از دل رفتنی نیست

نمی هراسم
از اینکه این همه دعا میکنم اما
تو نصیب باور خیالی من هم نمیشوی
میدانم لحظه ی آخر سر میرسی
درست جایکه خداوند نزدیک میشود
یادت باشد
خدا عاشقان را بی اندازه دوست دارد

برای دلم بغض ترش دم میکنم
ودر کنار ایوان چشمهای
باران خورده ام
به صرف دلتنگی دعوتش میکنم
من و او جای گرفته در یک صندلی
برای هم دلتنگی سرو میکنیم
تا نباشد روزهای بی امید هم بودن

آهای روزگار
درست است که من
راه های نرفته زیاد دارم
اما خودت هم میدانی
با تو زیاد راه آمده ام
پس کاری کن
که ما در کنار هم
عاشقانه نفس بکشیم
دوری وجدایی بس است

  اشکالی نداره...

      تقصیر تو نبود....

          اشکام باعثش بودن...

             آره اشکام...

                  همونطور که سیمان باید آب بخوره تا سفت مثل سنگ بشه...

  دیگه این امتحانو از من نگیر...

      تو که میدونی تو این درس ضعیفم کردن...

         ببین نمیزارن پاسش کنم...

              ببین...

                   دیگه نزار عاشق بشم...

خسته ام... از تـــــو نوشتن...!

کمی از خود می نویسم

این "منم" که،

دوستت دارم...!

کـاش مـی فـهـمیـدی ....

قـهـر میـکنم تـا دسـتـم را مـحـکمتر بگیـری و بـلـنـدتـر بـگـویی:

بـمان...

نـه ایـنـکـه شـانـه بـالا بـیـنـدازی ؛

و آرام بـگویـى:

هـر طور راحـتـى ... !

آمدی شنیدی، رفتی!
حالا سال‌هاست دیگر
کسی از لب‌هام نشنیدَه‌ست: "دوستت دارم"

میدونی چی بیشتر از همه آدمو داغون میکنه :
این که هر کاری در توانت هست براش انــــجام بدی ،
آخــــرش بـرگرده بگه :
مگه من ازت خواستم . . . / .

شب سردی ست و هوا منتظر باران است

درد بودنمو به كی بگم... اشكمو به پای كی بریزم... كیه كه شبهامو پراز ستاره كنه.. كیه كه صبح ها باصدای نازش منو بیدار كنه؟ كیه كه بهونه زندگیم بشه؟

می دونم كه حتی اینجا نمی یای تا كوچكترین یادی از من نكنی.. ولی من اینجا به یاد تو می نویسم و باهات حرف می زنم... صبح تا شب دارم باهات حرف می زنم... شبها هی به ساعت نگا می كنم و هی تورو مرور می كنم.

نمی خوام چشامو رو هم بزارم. فرصت نگاه تو خیلی كمه

كاشكی دستات به سراغم می اومد ! آخه امشب وقت از تو گفتنه

نوشته هایم را می خوانی…

 و می گویی: چه زیبا!

راستی…

دردهای آدم ها زیبایی دارد…؟!؟!؟!

در سکوت دادگاه سرنوشت

عشق بر ما حکم سنگینی نوشت

گفته شد دلداده ها از هم جدا

وای بر این حکم و این قانون زشت...

حافظـا می دانـم که هـزار نـفـر را پیچـانـده ای ...
اما این بار حـواست باشـد نیـت مـی کنـم به نــام او ...
به نام فرامــوش کردنـش ... 
" یوسـف گـم گـشتـه باز آیـد به کنـعـان "
همیـن تو مـرا سر كارنگذاشته بـودی کـه گذاشتی ... 
عزیزم ...
این روزها انگار ...
فال ِ حافظ هم درست کار نمی کند ...

من هیچ نمی خواهم ...

تنها صدایت را می خواهم تا موسیقی سکوت لحظه هایم باشد

نگاهت را می خواهم تا روشنی چشم های خسته ام باشد

وجودت را می خواهم تا گرمای قندیل آغوشم باشد

خیالت را می خواهم تا خاطره لحظه های فراموشم باشد

دست هایت را می خواهم تا نوازشگر بی کسی اشک هایم باشد

و تنها خنده هایت را می خواهم تا مرهم کهنه زخم های زندگی ام باشد

آری تنها تو را می خواهم ..

به من میگن اینقدر شعر و مطالب عاشقانه ننویس

به من میگن برای کی مینویسی

به من میگن تو که اینا را برای عشقت نمیخونی

به من مگن کی به نوشته هات اهمیت میده

جز اینکه کسانه دیگه مطالبت را حفظ میکنن و برای عشقشون میخونن

جوابی ندارم بدم

ولی با خودم میگم شاید کسی این نوشته را برای عشق من بخونه

دروغ میگفت تا من خوشحال شوم...

ومن احمق میشدم تا او دلگیر نشود...

آیا واقعا عشق که میگویند یعنی این؟

وقتی از چشم تو افتادم دل مستم شکست 
عهد و پیمانی که روزی با دلت بستم شکست 

ناگهان- دریا! تو را دیدم حواسم پرت شد 
کوزه ام بی اختیار افتاد از دستم شکست 

در دلم فریاد زد فرهاد و کوهستان شنید 
هی صدا در کوه،هی "من عاشقت هستم" شکست 

بعد ِ تو آیینه های شعر سنگم میزنند 
دل به هر آیینه،هر آیینه ایی بستم شکست 

عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد 
قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست

وقتی از چشم تو افتادم نمیدانم چه شد

پیش رویت آنچه را یک عمر نشکستم شکست…

عهد کرده ام که بدهکار نباشم به کسی

وای از دست محبتت که بدهکارم کرد...